In de cursus psychodiagnostiek worden aan de hand van de (specialistische) tandheelkundige praktijk de meest voorkomende psychische beelden herkenbaar gemaakt. Tevens wordt verduidelijkt wat de behandelingsconsequenties zijn van een dergelijke diagnose.

De cursus hanteert een dubbele ingang: ten eerste vanuit de klacht waarmee de patiënt komt. Deze kan in psychologische zin functioneel zijn, d.w.z. goed passen in het leven van de patiënt, zelfs al is deze klacht ongewenst voor het lichaam. Tandheelkundige behandeling leidt dan tot recidief dan wel tot symptoomverschuiving.

De tweede ingang is vanuit de psychopathologie. Volgens de WHO heeft 30% van de mensen in meerdere of mindere mate last van psychopathologie, hetgeen betekent dat deze – bij niet herkenning – kan interfereren met het behandelresultaat of met de relatie tot de behandelaar. Recent onderzoek wijst uit dat tijdige onderkenning de behandelsatisfactie met 70% verhoogt. Nadruk ligt op het multifunctionele karakter van de mond (voeding, communicatie, vrijen, de symbolische poortfunctie) waardoor uitgerekend deze zich leent voor vele klachten waarbij de psychische component de oorzaak kan zijn. En waar zitten nu toch die kabouters die aan die kaakspieren trekken, en vooral waarom doen zij dat?